Nasz Zakon jest pewną rzeczywistością społeczną. Składa się bowiem z wielu kongregacji, klasztorów i w końcu z pojedynczych zakonników, połączonych między sobą różnymi relacjami. Każdy z nas winien sobie wyrobić jasny obraz tej konkretnej rzeczywistości, nie tylko odnośnie do stanu liczebnego członków Zakonu, ale przede wszystkim odnośnie powołania, zadań, aspiracji członków, jak również odnośnie konkretnych okoliczności, w jakich realizuje się to powołanie.

Klasztory cysterskie w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach żyją dzisiaj w najróżniejszych warunkach ekonomicznych i kulturowych. Niektóre z nich znajdują się na terenach misyjnych, większość jednak znajduje się na terenach przesiąkniętych do dziś tradycją chrześcijańską. Niektóre z naszych klasztorów należą do jednego z Kościołów zwanych Wschodnimi (mnisi w Etiopii i Erytrei), ale i pozostałe bardzo różnią się między sobą z powodu języka, sposobu myślenia i wychowania właściwego dla każdego regionu. Ta różnorodność geograficzna, kulturalna, społeczna i kościelna stanowi bardzo złożoną rzeczywistość w naszym Zakonie. W wielu zagadnieniach prawie każda wspólnota posiada własne problemy i dążenia, które trzeba rozwiązywać według swoich szczególnych okoliczności. (Deklaracja O współczesnym życiu cysterskim, 15)